Miód koniczynowy – na szczęście!

Miód koniczynowy to stosunkowo rzadko spotykana odmiana miodu. Zazwyczaj występuje w miodzie wielokwiatowym, jednak przy odpowiednio sprzyjających warunkach, możliwe jest uzyskanie czystego miodu koniczynowego. Jak go rozpoznać i kiedy warto po niego sięgnąć?

 

 

Mimo, że koniczyna występuje na polskich łąkach powszechnie, miód koniczynowy spotyka się dość rzadko. Głównymi producentami tego przysmaku są Kanada, Nowa Zelandia i Argentyna

Miód pozyskiwany jest z koniczyny białej lub czerwonej. W zależności od koloru kwiatu powstaje produkt o innym smaku i właściwościach.

Zapach miodu koniczynowego przypomina koniczynę, jest jednak stosunkowo delikatny, w porównaniu z innymi gatunkami miodów np. miodem gryczanym.

Co niezwykle ważne, miód koniczynowy działa wyciszająco i uspokajająco. Dlatego spożywanie go zaleca się między innymi osobom zestresowanym, pobudzonym i nerwowo wyczerpanym.

 

Miód z koniczyny białej

Ta odmiana miodu ma słomkowy kolor i słodki smak. Krystalizuje drobnoziarnisto, zawiera mniejszy procent wody niż inne gatunki miodów. Miód z koniczyny białej jest ponadto drobny i miękki, dlatego idealnie nadaje się np. na kromkę chleba ze świeżym twarogiem.  

Biała koniczyna – źródło słodkiego miodu koniczynowego

 

Zawiera dużą ilość fruktozy, dlatego stanowi doskonałą alternatywę dla cukru. Może być używany do naturalnego słodzenia żywności i napojów. 

 

Miód z koniczyny czerwonej

Możliwe jest również pozyskanie miodu z koniczyny czerwonej, jednak dość trudno go zdobyć. Jest on wówczas nieco jaśniejszy niż miód z koniczyny białej, ma lekko łososiowy odcień i nieco kwaśny, piekący posmak.

Proces krystalizacji tego miodu przebiega dość długo, podobnie jak w przypadku miodu akacjowego. Krystalizuje drobnoziarnisto i przybiera jasno żółtą lub prawie białą barwę.

Trudno dostępna dla pszczół koniczyna czerwona

 

Miód z czerwonej koniczyny jest tak rzadki, ponieważ nektar z tego gatunku jest trudno dostępny dla pszczół. Dobrze radzą sobie tutaj pszczoły, które mają dostatecznie długie języczki np. pszczoły rasy kaukaskiej. Należą one do najmniejszych pszczół europejskich lecz posiadają najdłuższe języczki 6,7-7,3 mm.

 

Sałatka z rukoli i koziego sera

Nieco pikantny i kwaskowaty posmak miodu z czerwonej koniczyny doskonale łączy się różnego typu sałatkami. Proponujemy zatem potrawę z rukoli, koziego sera i porzeczek.

Składniki:

  • 1 opakowanie rukoli,
  • 1 szklanka czerwonych porzeczek,
  • 2 łyżki miodu z czerwonej koniczyny,
  • 1 łyżka soku z cytryny,
  • 3 łyżki mikstury olei cardio,
  • 20 dag koziego sera w postaci pleśniowej rolady,
  • 1 bułka kajzerka,
  • mielona papryka,
  • sól.

Kajzerkę pokroić w kostkę. Zrumienić na patelni i wystudzić. Rukolę opłukać, osuszyć i wyłożyć na talerzu. Porzeczki umyć, odsączyć i wyłożyć na sałatę.

Wymieszać miksturę olei cardio, sok z cytryny i miód koniczynowy.

Kozi ser pokroić w grube plastry, oprószyć mieloną papryką, włożyć do piekarnika o temp. 180 °C i podgrzewać, aż środek roladki lekko się roztopi.

Kozia roladka podgrzana w piekarniku

 

Na każdej porcji sałatki połóż 2 kawałki ciepłego sera. Całość sałatki z rukolą polać sosem i posypać grzankami.

Smacznego!

do góry
Sklep jest w trybie podglądu
Pokaż pełną wersję strony
Sklep internetowy Shoper Premium