Zatoka Milforda (ang. Milford Sound) położona jest na największej wyspie Nowej Zelandii - Wyspie Południowej. Ze względu na charakterystykę ukształtowania terenu przypomina typowy fiord. Odwiedzana rocznie przez ponad milion turystów, stanowi najbardziej popularną nowozelandzką atrakcję. Wejście do fiordu wyznacza góra Mitre Peak – najchętniej fotografowane miejsce w całej Nowej Zelandii.
- Park Narodowy Fiordland i ukształtowanie terenu
- Zatoka Milforda – jak się dostać?
- Zatoka Milforda – pogoda
- Zatoka Milforda
Fiordland National Park
Park Narodowy Fiordland o powierzchni 12500 kilometrów kwadratowych jest największym spośród czternastu Parków Narodowych w Nowej Zelandii i został w całości wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Jak sama nazwa wskazuje, głównym elementem tego górzysto-wyżynnego krajobrazu są fiordy. Siedzibę parku stanowi niewielkie miasteczko Te Anau, przy którym znajduje się drugie pod względem wielkości jezioro Nowej Zelandii - Te Anau Lake. Te Anau stanowi bazę do wypraw do Zatoki Milforda.
Na terenie Parku Fiordland znajdują się jedne z najstarszych skał w Nowej Zelandii, głównie twarde krystaliczne skały metamorficzne, takie jak gnejs i łupek oraz skały wulkaniczne, jak choćby granit. Ten leżący w pobliżu uskoku alpejskiego obszar, gdzie spotykają się dwie płyty skorupy ziemskiej, był wielokrotnie fałdowany, podnoszony i zatapiany. Z kolei według wierzeń Maorysów, krajobraz został stworzony przez półboga Tuterakiwhanoa, który własnymi rękami wyrzeźbił góry z bezkształtnej skały.
Zatoka Milforda – jak się do niej dostać?
Droga z Te Anau do Milford Sound to niespełna 120 kilometrów, co oznacza, że samochodem powinniśmy pokonać ją w mniej więcej dwie godziny. Planując podróż, warto jednak wziąć pod uwagę dodatkowy czas poświęcony na ewentualne postoje i fotografowanie pięknych miejsc mijanych po drodze. Droga numer 94 prowadzi bowiem między innymi przez Jeziora Lustrzane, które, jak nietrudno się domyślić, idealnie odbijają krajobraz w swoich niepozornych taflach. Jeśli przepływające kaczki nie zmącą widoku, możemy ujrzeć idealnie odwzorowany na jeziorze wizerunek majestatycznych gór Earl Mountains.
Przystanek można zrobić sobie także w Dolinie Chasm, gdzie w trakcie zaledwie kilometrowego spaceru po dziewiczym lesie, możemy zobaczyć wysokie, omszałe drzewa, poplątane krzewy i gigantyczne paprocie będące symbolem i atrakcją Nowej Zelandii. Fani powieści Tolkiena z pewnością ujrzą w tym krajobrazie las Fangorn ze Śródziemia. Spacer wśród bujnej roślinności kończy się wodospadem, gdzie rzeka Cleddau wyrzeźbiła tunel przez skałę.
Pogoda w Zatoce Milforda – co nas czeka?
Długa na około 20 kilometrów Zatoka Milforda jest oblana słonymi wodami Morza Tansmana. Jednak ze względu na dużą ilość tropikalnych opadów i mnogość wodospadów, górna, około 10-metrowa warstwa jest słodkowodna. W efekcie już na głębokości około 10 metrów występują tam głębokowodne kolczniki, które w normalnych warunkach żyją na głębokości 75 metrów. Można je obserwować na żywo w pływającym, podwodnym obserwatorium - Milford Sound Underwater Observatory.
Różne firmy oferują rejsy po Zatoce Milforda, dlatego można znaleźć zarówno tańsze, jak i droższe opcje. Sam rejs trwa około dwóch godzin, a statki wypływają właściwie do granicy otwartego Morza Tansmana i podpływają pod wodospady (niektóre naprawdę bardzo blisko). W trakcie wycieczki do Zatoki Milforda, oprócz wielu wodospadów i samego niezwykłego krajobrazu fiordu, możemy obserwować wylegujące się na skałach foki czy przelatujące zielone papużki.
Zatoka MIlforda jest najbardziej mokrym miejscem w Nowej Zelandii, dlatego niełatwo trafić na pogodny dzień planując wycieczkę. Deszcz pada tam przez 182 dni w roku, z czego najczęściej opady występują w okresie od września do grudnia – od 16 do 18 dni w miesiącu. Nie powinno to jednak powstrzymywać nas od odwiedzenia tego miejsca. Milford Sound, nazywana też często ósmym cudem świata, jest jeszcze bardziej magiczna, kiedy pada deszcz – dodatkowa woda tworzy “tymczasowe” wodospady oraz sprawia, że dwa, które nigdy nie znikają (Lady Bowen i Stirling Falls) stają się jeszcze bardziej rwące i wzburzone.
Lubicie wodospady? W Zatoce Milforda to codzienność!
Zatoka Milforda i wycieczki
Podróż z Te Anau do Zatoki Milforda można pokonać również pieszo. Szlak Milford ma długość 53 kilometrów, a wędrówka trwa cztery dni. Niestety nie każdy może wybrać się na wycieczkę tym szlakiem. Ze względu na swoją popularność, jest obwarowany szeregiem ograniczeń, które musimy respektować. W sezonie letnim dziennie może przejść tamtędy maksymalnie 90 osób, wyłącznie na północ. Zabronione jest rozbijanie namiotów na szlaku i spędzanie nocy gdziekolwiek poza wyznaczonymi na nocleg schroniskami. O miejsce na szlaku musimy postarać się na około rok przed planowaną wyprawą.
W sezonie zimowym ograniczenia są mniejsze – dowolna ilość turystów może przejść szlakiem w obydwie strony, w dowolną liczbę dni (w sezonie letnim cztery dni są obligatoryjne), jednak jest on dużo trudniejszy do przejścia. Niektóre mosty są zdejmowane, część schronisk nie funkcjonuje, a szlak może być oblodzony. Istnieje również zagrożenie lawinowe.
Szlak Milford był używany już od wieków przez lokalnych Maorysów do poszukiwań i transportu cennego dla nich jadeitu – rzadko występującego minerału wykorzystywanego jako kamień ozdobny w jubilerstwie. Pierwsi Europejczycy przeszli szlak dopiero w 1880 r., a zaczął go reklamować Quentin Mackinnon. Do tej pory niektóre miejsca na szlaku noszą jego imię (np. Przełęcz Mackinnona). Ze względu na to, że tereny Szlaku Milford nie nadają się do rolnictwa, zdecydowano, że będzie służył wyłącznie celom turystycznym, np. do trekkingu.
