Tatry Wysokie stanowią najwyższą partię Tatr. Rozciągają się pomiędzy Tatrami Zachodnimi a Tatrami Bielskimi. Są usytuowane pomiędzy Podhalem, Liptowem a Spiszem, a ich powierzchnia zajmuje obszar ok. 340 km². Tatry Wysokie stanowią również łańcuch Karpat - są obecnie jednym masywem o charakterze alpejskim w Europie, oczywiście nie licząc Alp.
Tatry Wysokie – krótko o geografii
Największy szczyt Tatr Wysokich to Gerlach, a w Polsce Rysy. Co ciekawe, do połowy XIX w. nie był uważany za najwyższy. Wcześniej palmę pierwszeństwa dzierżył Krywań, a następnie Łomnica. Dopiero dokładne pomiary w latach 1837–38 ujawniły prawdziwego króla. W Głównej grani Tatr znajduje się ogromna ilość szczytów, z czego najbardziej znane to Łomnica i Gerlach są usytuowane na bocznych graniach.
Tatry Wysokie zajmują obszar pomiędzy Przełęczą pod Kopą, a przełączą Liliowe. Zbudowane są z magmowych, głębinowych i metamorficznych. Od południowej strony odcinają się wyraźnym uskokiem w stronę Kotliny Liptowskiej.
Tatry to stosunkowo młode góry, ukształtowane w orogenezie alpejskiej. W ich budowie można wyróżnić trzy jednostki strukturalne: trzon krystaliczny, fałdy wierchowe i płaszczowiny reglowe.
Wypiętrzenie Tatr w trzeciorzędzie doprowadziło do wzmożonej erozji, co później odbiło się znacząco na kształcie rzeźby. Na liniach dyslokacji tektonicznych. Podejrzewa się, że w Epoce lodowcowej Tatry były w stanie poruszyć sporą ilość lodowców. Obecnie największy lodowczyk w Tatrach zwany Mieguszowieckim śnieżnikiem znajduje się w Bańdziochu (Kotle Mięguszowieckim), w linii spadku Mięguszowieckiej Przełęczy pod Chłopkiem. Jego rozmiary zmieniają się z każdym rokiem w zależności od temperatury i opadów.
Niektórzy mawiają, że z najwyższych szczytów Tatr można zobaczyć morze. Oczywiście nie jest to możliwe, nie tylko ze względu na zbyt dużą odległość, ale głównie ze z powodu krzywizny powierzchni ziemi. Jednak pan Apoloniusz Rajwa, pracujący w obserwatorium meteorologicznym na Kasprowym Wierchu twierdzi, że udało mu się dojrzeć ośnieżony szczyt Pradziada w Sudetach, czyli miejsce oddalone od Kasprowego o około 240 km!
Klimat panujący w Tatrach
Klimat Tatr jest określany jako wysokogórski. Obszar należy do strefy umiarkowanej, w której roczna amplituda temperatur jest znacząca. Maksimum opadów występuje w lecie. Charakterystyczną cechą dla Tatr jest wiatr, nazywany halnym. Występuje głównie wiosną albo jesienią i najczęściej obfituje w duże opady deszczu lub śniegu.
Roczna suma opadów waha się pomiędzy 1200 a 1600 mm. Jednak absolutnie najwyższe opady można odnotować w okresie od czerwca do lipca. Najcieplejszym miesiącem jest również lipiec, a najzimniejszym luty. Zima trwa zazwyczaj od końca listopada do końca marca. Dla tego klimatu i dla gór charakterystyczne są też inwersje temperatur.
Klimat w Tatrach jest mocno zróżnicowany
Fauna i flora
Świat roślin i zwierząt zamieszkujących Tatry jest wyjątkowo bogaty. Charakterystyczną cechą jest układ piętrowy. Najciekawsze są zazwyczaj dwa ostanie piętra. Na stokach północnych sytuacja przedstawia się w następujący sposób. Pogórze, które może sięgać do 650 m. piętro regli, do 1550m., piętro kosodrzewiny od 1550 – 188m). Wyróżniamy również piętro kosodrzewiny do 1800m, piętro hali do 2300 oraz piętro turni powyżej 2300m.
W Tatrach możemy spotkać choćby Niedźwiedzia brunatnego, który po zimowym śnie wychodzi pożywić się młodymi pędami roślin, listkami czy ziołami. Kilka lat temu ratownicy TOPR zostali wezwani przez telefon komórkowy przez grupę turystów w okolicach Polany Waksmundzkiej. Natknęli się na dorodnego niedźwiedzia, który tak wystraszył biedaków, że uciekli na drzewo. Biorąc pod uwagę, że niedźwiedź potrafi doskonale chodzić po drzewach, nie był to najlepszy pomysł! Na szczęście nie chciał im zrobić im krzywdy.
