Machu Picchu to najlepiej zachowane miasto kultury Inków położone ok. 100 km na północny-zachód od miasta Cuzco w południowej części Peru. Znajduje się na wysokości 2400 metrów nad poziomem morza, a jego nazwa w języku Quechua oznacza „Stary Szczyt” lub „Starą Górę”. Zaginione miasto Inków uznawane jest za najważniejsze miejsce archeologiczne w Ameryce Południowej. Stanowi także częsty przedmiot zainteresowania turystów.

• Machu Picchu – Światowe Dziedzictwo ukryte w gęstych lasach
• Powstanie i kres miasta Inków
• Historia odkrycia legendarnego miejsca
• Kunszt architektoniczny Inków

Magiczne położenie wioski

Wioska jest odcięta od świata poprzez gęste lasy i góry. Można się do niej dostać jedynie koleją lub pieszo, podążając szlakiem Inków. Uważa się, że podróż do Machu Picchu pociągiem jest jedną z najwspanialszych na świecie. Biegnie bowiem przez szmaragdową Świętą Dolinę Inków pomiędzy stromymi górami, a następnie przez bujne lasy i nieopodal Vilcanoty – rzeki płynącej wokół wioski.

Ruiny Machu Picchu zostały uznane za peruwiańskie sanktuarium historyczne w 1981 roku, a w 1983 roku wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Obecnie Machu Picchu uznaje się również za jeden z siedmiu cudów świata.

Powstanie Machu Picchu

Cel powstania Machu Picchu jest wciąż nieznany, głównie dlatego, że język Inków – Quechua – był językiem mówionym. Istnieje na ten temat jednak kilka teorii. Jedna z nich mówi, że było to miejsce religijnego kultu, inna z kolei głosi, że był to pałac królewski przywódcy plemienia.

Niektórzy ze współczesnych archeologów postrzegają Machu Picchu również jako więzienie, centrum handlu, stację do testowania nowych upraw, miasto koronacji czy wreszcie sanktuarium dla kobiet zwanych „Dziewicami Słońca” (stosunek liczby mężczyzn do kobiet wśród rdzennych mieszkańców wynosił bowiem 1:10).

Jak uważają historycy, Machu Picchu został zbudowany na szczycie imperium Inków, które dominowało w zachodniej części Ameryki Południowej w XV i XVI wieku. Po ok. 100 latach od jego zbudowania miasto zostało porzucone, prawdopodobnie w czasie, kiedy Hiszpanie rozpoczęli podbój cywilizacji prekolumbijskiej w latach 30. XVI wieku.

Ponieważ nie ma dowodów na to, że konkwistadorzy kiedykolwiek zaatakowali Machu Picchu, czy nawet, że udało im się do niego dotrzeć, przypuszcza się, że mieszkańcy opuścili wioskę ze względu na wybuch epidemii ospy.

Odkrycie wioski Inków

Hiram Bingham III poszukiwał miasta zwanego Vilcabamba – ukrytej stolicy, w której schronili się Inkowie, uciekając przed Hiszpanami w 1532 roku. Miejsce to uważane było za Zaginione Miasto Inków. Zamiast niego odkrywca w 1911 roku natknął się na Machu Picchu. Przez większość swojego życia Bingham starał się udowodnić, że te dwa miasta są w rzeczywistości tym samym.

Już po jego śmierci, w 1956 roku udało się ustalić, iż Vilcabamba została prawdopodobnie zbudowana w dżungli 50 mil od Machu Picchu. Współczesne badania kwestionują, czy legendarną wioskę można w ogóle określić mianem zaginionej, gdyż w momencie dotarcia do niego wyprawy Binghama, teren zamieszkiwały trzy rodziny rolników.

Zaginione Miasto Inków robi wrażenie na niemal każdym turyście

Mistrzostwo architektoniczne

Peru jest krajem niestabilnym sejsmicznie, podobnie jak np. Nowa Zelandia, przez co miasta, takie jak Lima czy Cusco, bardzo ucierpiały przez trzęsienia ziemi, jednak nie Machu Picchu. Mimo że legendarne miejsce powstało na dwóch liniach uskoków, zastosowane rozwiązania architektoniczne skutecznie chronią je przed siłami natury.

Stawiając budynki, Inkowie nie stosowali bowiem żadnej zaprawy. Mimo to, kamienie zostały tak dokładnie wycięte i tak ściśle połączone, że nie sposób w nie wcisnąć nawet karty kredytowej. Dzięki temu, po trzęsieniu ziemi, kamienie wracają do swojego pierwotnego położenia. Machu Picchu słynie również z niezwykle zaawansowanych rozwiązań inżynieryjnych, mimo że Inkowie nie wykorzystywali metalowych narzędzi, kół ani zwierząt pociągowych.

W mitycznym Machu Picchu podziwiać możemy liczne fontanny, które łączą się ze sobą, tworząc skomplikowane systemy, częściowo podziemne. Inkowie czcili bowiem wodę i uważali ją za szczególny dar. W Świętej Dolinie znajdziemy również inne godne uwagi elementy architektoniczne – m.in. tarasy, akwedukty, łaźnie, pałace czy miejsca obrzędowe.

Wśród budowli szczególnie wartych uwagi nie sposób pominąć Wieżę Słońca zbudowaną na planie podkowy z oknem ustawionym w stronę słońca czy Świątynię Trzech Okien – budynek ze stojącym w środku głazem służącym do określania ważnych dat.

Niewątpliwie Machu Picchu zasłużenie zyskało tytuł jednego z cudów świata, a kunszt architektoniczny Inków jest tak wielki, że niektórzy są zdania, iż miasto zostało zbudowane z pomocą nadprzyrodzonych mocy. Ciekawość podsyca również fakt, że miejsce to wciąż skrywa jeszcze wiele tajemnic.